Dereli taşlıca köyü

Hayatı sevmenin bedeli neyse Candan geçeriz derdik gerekirse Cananı terk etmiş en tatlı buse Bilmem bu gidiş nereye götürür Dünden girdik bir amansız yarışa Alın terimiz akar üç kuruşa Yana yakıla vuruşa vuruşa Bilmem bu gidiş nereye götürür Vefasından pay vermiyor hiç kimse Kime ihtiyaç değil,ah bilinse Gün gelecek el konacak nefese Bilmem bu gidiş nereye götürür Sinede depreşen arzular yok mu Eskiyi aratır fırsat buldumu Düşe kalka gezsem hayat yolumu Bilmem bu gidiş nereye götürür Ahde vefa keskin kılıç,kınında Dolaşır dostların her dem yanında Nicesi iş görmez bir dert anında Bilmem bu gidiş nereye götürür

Bak şehrin ışıklarını kapatmışlar, Sokak lambalarının bir tanesini açık bırakmışlar, Ay ışığında tam takır boş sokaklar, Efkarlı gecelerden bir dahalar, Sokakta dolaşan aşk berduşları, Aşk acısı var her adım atışları, Ay ışığında bir başkadır muhabbet telaşları, Sanki gündüzündeki güneşi gecede unutmuşlar, Her ferde bir yıldızı gökyüzüne bırakmışlar, Ay ışığında cümbüşte denizde martılar, Gök yüzüne varırcasına kanat çırparlar, Sanki denizdeki dalgalarla yarıştadırlar, Ay ışığının denize izdüşümleri, En dipteki yosunları kucaklar, Bir başka renklilikte dans eder balıklar, Tam yanı başındadır ay ışığı ve yıldızlar, Gökyüzüne kanat çırpar denizdeki martılar, Ay ışığında deniz uçlarını,köşe başlarını, Mesken tutmuş aşıklar, Sessiz denize olta atıyor balıkçı tayfaları, devamlı kulakları öpüyor ayışımı kelebekleri, Issız gecede gökyüzüne dikleniyor, Taşlı tarladan cılız buğday başakları, Ay ışığında toprak işleyen ırgat kadınlar, Gözleri öpüyor yıldızlar iri cüsseli aya inat, Filizlenme devresinde ana yemi bekleyen, Ay ışığı cümbüşünde tüy döken kara guguk, Gecenin derinliklerinde tabiata baş kaldıran, İştahlandıkça iştahlanan mor sümbül,yaban gülü Hep ısıtırsın baharın karanlık gecelerini Dağılır sıkıntıları,sevda ışınla tatlanır Durgun deniz ışığınla parlar, Gündüz gibi öter kuşlar ay ışığında, Sende mutluluğu ta o zaman gördüm, Denizi ayna yapıp güldüğünde, Durgun denize ay ışığı, Şekli şemailinin izdüşümünde.

Dereli taşlıca köyü

Ölüm... Bir sessizlik Ölüm... Şekilden öteye hiç bir şey Şekil... Usta bir heykeltraşın Hünerli ellerinden çıkmış Muazzam bir eser Eser ki bir anlatım Eser ki bir kompozisyon Eser ki bir anı bir mazi Bir ifade, görüntü Oysa ölüm... Ölüm umutların yok oluşu Ölüm sessizlik Ölüm ifadesizlik Yaşarken konuşan, düşünen Yaşarken yürüyen, koşan Soran, cevap veren Bazen üzülen, bazen sevinen Bazen gülen, bazen ağlayan Oysa ölüm... Ölüm cevapsızlık Ölüm sonsuza dek yok...

Köyün ilk ismi Titirik'tir.Sonradan Taşlıca olarak değiştirilmiştir.Yerleşim olarak tahminen 200 yılık geçmişi vardır.Köyde yerliler denilen bir topluluk vardır.Daha sonra Çepni Türklerinin köye yerleştiği görülür.Angutoğulları,Aydaşoğuları,Tomakoğulları köyün kalabalık sülalelerindendir.Köye yerleşen insanların Trabzon Şalpazarı,Akçaabat ve Şebinkarahisardan geldiği tahmin edilmektedir.

İstanbul bakışlı sevgilim İstanbul nakışlı yârim İstanbul'da yanar gözlerin O gözlerinde İstanbul yanar Ben yanarım, yüreğim yanar Gecelerde bir dolunay kanar Yükselirim alev alev Kıpkızıl nar rengi göklere Bir sevda yangınıdır büyüyen Nice mevsimler boyu gönlümde Tutuşurum hep için için Her şeyim kor olur senin için Kalmaz bir tek külüm bile Aşkım duman duman olur da Şiir şiir hep gelir dile İmkansız aşkların başkentinde Hicranın ücra bir semtinde Sensizliğin kör saatlerinde Hasretinle ben çekerim çile İstanbul bakışlı sevgilim İstanbul nakışlı yârim İstanbul'da yanar gözlerin O gözlerinde İstanbul yanar Ben yanarım, yüreğim yanar Gecelerde bir dolunay kanar Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?

Ücretsiz kaydol